اثرات کوتاه مدت و بلندمدت رشد تولید بر اشتغال در اقتصاد ایران: قضیه کالدور-وردورن

تحقیق حاضر یک رابطه در حال تغییر را بین اشتغال و تولید واقعی در اقتصاد ایران بر اساس داده های سالانه نرخ های رشد متغیرهای مورد مطالعه از 1345 تا 1390 و در سطح کل اقتصاد مطالعه می کند. این رابطه در بلندمدت می تواند تحت تاثیر عواملی قرار گیرد که از طریق تسریع در رشد بهره وری نیروی کار اثر می کنند. این تحلیل همچنین محورهای قابل توجهی از تغییرات ساختاری را که احتمالا در خلال چند دهه گذشته در اقتصاد ایران رخ داده مطرح می کند. ازاینرو تخمین کشش های کوتاه مدت و بلندمدت در دوره های زمانی مربوط به ادوار تجاری، محور اصلی تحقیق حاضر است. به منظور برآورد ضریب کالدور-وردورن از یک مدل پویای پانل استفاده کرده ایم که اثرات آنی و وقفه را به طور همزمان لحاظ می کند. نتایج نشان می دهند ضریبی که در خلال ادوار تجاری اخیر در اقتصاد ایران رشد اشتغال را به رشد تولید مرتبط می کند از نظر آماری کاهش معناداری پیدا کرده است. پدیده تشدید اثر کالدور-وردورن در اقتصاد ایران برمی گردد به رشد فناوری اطلاعات و یادگیری ضمن کار در بلندمدت که از طریق اثرات بازدهی فزاینده ناشی از صرفه های پویای حاصل از مقیاس منجر به رشد بهره وری نیروی کار در سطح کلان می شود.